Vorwort/Dank
Mini Haamet, s‘Zürcher Wyland
Üseri drü Chatze
Fasnacht und 1. Auguscht
Üseri Ämtli oder Sackgältjob‘s
Pilgere – E neui Fründschaft
Pilgere – Uf em Wäg noch Entroncamento
Pilgere – Das Johr wo de Petrus …
Pilgere – Coruna – Rom – Züri – Dihaa
Pilgere – De Wanderer und d’Sunneblueme
Uf em Gartesitzplatz
En Wintermorge im Wyland
Mit em Vater im Wald
S’isch Wienacht

Am Morge früeh, scho um di viertel ab sächsi, isch de Wanderer uf sim Wäg. Sini Bei sind no müed vo de geschtrige lange Etappe. Di höche Wanderschtiefel sind fescht gschnüert. Mit grosse lange Schritt lauft er zügig über de schteinigi Feldwäg. Es hät usgsäh, als gäbs en schöne Früehsummertag. De wulkelosi Himmel hät es zarts Hellblau zeiget, gege Oschte mit eme rosa Schtich. Über de tauschwäre Ährifälder lyt es liechts Bodenäbeli, wie nen fyne Schleier über de silberiggrüene Borschte vo däne Ähri.

D‘Sunne wird bald ufschtoh und ihri erschte goldige Schtrahle uf die wyte Fälder schicke.
Es isch no chli chalt, es fröschtlet en liecht, drum chunt de Wanderer mit schnällem Schritt uf em Wäg dethär.
Sini schwäre Schueh knirsched uf em kiisete Wäg.

Er schreckt en Fäldhaas uf, dä schpringt mit grosse Sätz em Wäg entlang und verschwindet wänigi Meter wyter inere Hecke, wo uf de einte Siite vom Wäg das chliini Bächli säumt. Die junge saftig grüene Blätter vo däne Büsch verdecked d‘Wält dehinder. Er lueget, öb de Haas nomol d‘Nase schtrecki, bliebt es Wyli schtoh, aber er ghört nu s‘Wasser vom Bächli vor sich hii murmle, wänns über d‘Schtei i sim Bett abeschpringt.

Jetz gsieht er au das grosse Sunnebluemefäld. Er schtunet und lueget das Fäld gnauer aa.
D‘Pflanze blühed nonig, sind aber scho über chnühoch und schtönd schön i Reih und Gliid.
De Wanderer schtutzt, er hät s‘Gfühl, die Pflanze seged truurig. Si lönd au ihri Chöpfli hange, sind ganz nass und volle Tautröpfli. Jetz chunt d‘Sunne langsam über em Horizont füre und schickt ihri erschte Schtrahle über die no schloofende Sunneblueme. S‘Morgenäbeli bricht die Sunneschtrahle uf und verzauberet si i nes weichs warms Liecht. D‘Tautröpfli glitzered wie Diamante. Das weichi Liecht weckt jetz d‘Sunneblueme uf. Si schtrecked sich ruckartig und recked sich noch däm helle Liecht. Si treied sich, bis d‘Sunne diräkt i ihri no grüene Gsichtli luege cha. D‘Blueme trinked jetz die helli Schtrahlesuppe giirig, noch de erschte Schlück mit Verschtand, schpöter mit Hochgenuss.

D‘Sunne schtoht mittlerwyli scho es Schtückli höcher am Himmel. D‘Schtrahle, wo si schickt, sind bündlet und s‘Liecht isch gleissend hell. De Wanderer bländeds, d‘Blueme aber händ i dere Zyt ihri Chöpfli ganz noch de Sunne grichtet und gnüssed die wunderbari Goob vo de Natur, uf de Zunge lönd si die Schtrahle verschmelze und lueged glücklich zum Himmel.

Si träumed vo ihrem neue Chäppli mit em goldige Schtrahlechranz und em brune Bödeli, wo si bald vo de Sunne wärded gschänkt bechoo.
Das Schtrahle und Glücklichsy vo de Sunneblueme freut au de Härrgott und sin Wanderer.
De Wanderer lauft wyter in Tag ie und wartet uf s’nöchschti Obetür mit de freie Natur, wo nem de Härrgott schänkt.

Vorwort – Am Schtrand
Amman, Jordanie
En Äntetanz
De Schtärnehimmel über de Wüeschti
Chuepille
Johannesburg
Färie uf Dhiggiri
Malaysia

Uf ainere vo mine Raise bini in Johannesburg in Südafrika gsy. Deet bini im Proteahotel in Roodepoort abgschtiege. Zu däm Hotel hät en wunderbare Park mit Bäch, Taich, Brüggli und eme Wasserspiil ghört. Ich ha das erscht am zwaite Tag gsäh. Will ich jo do i de Ferie gsy bi, hani au Zyt gha zum go schpaziere. Ich bi näbet em Hotel abegloffe, deet wo d’Aaliferig isch und dänn han ich plötzli de Taich gsäh. Rund um dä ume hät’s allpot wieder es Bänkli oder es Brüggli gha. Woni die schön Aalag gsäh ha, hani nid chöne widerschtoh. Ich ha de Fotti und Schtativ gholt und han aagfange fotigrafiere. Obwohl uf de Tafle rund um de Taich gschtande isch: „No photography allowed“ hani frisch fröhlich i däre Aalag Bilder gschosse.
Hejo, ich cha doch kas Wörtli Änglisch, we söll ich dänn wüsse was das haasst. Niemert hät reklamiert, die wänige Lüüt wo a mir verbiigloffe sind händ mer früntli zuegnickt. Uf däm Taich hät’s näbet andere Vögel au Änte gha. Ich ha däne es Wyli zueglueget. Ich ha nu so möse Schtune, was die vile Vögel gmacht händ. Fascht alles wo mir Mänsche au mached, wämmer ame Taich oder See gönd go bade! Si händ trunke, badet, gschprützt, händ sich putzt, sind a d’Sunne ghocket zum sich z’tröchne und händ fridlich gschnäbelet oder au um en Wurm oder Chäfer gschtritte wo Aine gfange und der Anderi gärn gha hetti! No vil meh gschtunet hani, wo en Erpel sich um es Wybli bemüet hät. Das Spiili wo die beede ufgfüert händ isch höchscht sehenswärt gsy.

Das Äntepäärli isch immer am Rand vom Taichli ue und dänn wieder abegloffe, sii immer drüü Schritt voruus, er mit Geschnatter hinder ihre här, als öb er sie überschnore wetti. Das isch sicher e ganzi Schtund eso gange. Aber sie hät sich nid beiidrucke loo, immer wieder hät si umkehrt. Wienen Kavalier hät er ihre de Platz frai gäh wo si zum chere brucht hät. Dänn isch aber Bewegig i das Spiil cho, es cha nu en Rival gsy si! Er isch plötzlich gschtartet und ufgfloge und isch im Schturzflug – wienen Kamikaze – uf en andere Erpel abegschtoche und hät dä so richtig verprüglet. Di letschti Möglichkait wo de arm Chaib gha hät, isch us em Wasser z’flüchte. Z’erscht aber de Grind abehebe und warte bis de Anderi ufhört, dänn aber nix wie wägg! Du chasch dir jo vorstelle was jetz passiert isch! I de Zwüschezyt wo sich die beede umebalget händ, hät no en andere uf das Wybli gluuret und hät sinersiits mit em Balztanz aagfange. Jetz isch de erschti Erpel mit de Schlägerei fertig gsy und hät de Rival i d’Flucht gschlage. Was hät er do müese gsää! Es isch no en dritte Interessänt, wo sich hät wele beteilige.

Vorwort
D‘Schwöschter Elise – für üs d‘Schwöschter Glettise
S‘Gschtältli und d‘Schtrumpfhose
De Samichlaus isch cho
Di erschti Klass vo de Primarschuel
S‘Exame, S‘Rumpelschtizli und ich
D‘Oschtere
Schlittle i de Schuel
Dd‘Leue brüeled
Mim Vatter – sin Tume
E Bachete Brot
Hüt würt üseri Sau gmetzget
Min PfyLboge
D‘Schtrauhöli
De Molerhans und sini Egge
De Grosi iri Hüener und d‘Schpatze
Die alti lami Berta (Lambretta)
De Bäbiwage vo üsere Schwöschter
Im Moor
„Grick“ und s‘LiIde vom chline Markus
D‘Grosmueter und s‘Birchermues
De Tüpflischiisser
Autor
Illustratorin

Ueseri Mueter, hät zums Hushaltgält ufzbessere und will de Lohn vom Vatter chum glanget hett, für anderi Lüt glismet. Pullis, Weschte, Socke, Elebogeschützer, Halstüecher, Chappe mit Zöttel draa und no vieles Anderi mee. Für‘s Schtricke hät si e grossi Schtrickmaschine ghaa, die isch aber nid öppe mit Schtrom gloffe, sondern d‘Mueter hät mit eme lange Hebel de Wage hin und här gschgschobe, de ganz Tag häts ritsch ratsch ritsch ratsch gmacht.
Woni im Chindergarte oder wie me do zmol gsaat hät, i de Chegelischuel gsi bi, hani we ali andere Chind au im Winter churzi Hose und glismeti Schtrümpf us Wule aghaa, – die händ bisse wie veruckt. Das die nid immer abgerutschet sind, hät me um de Buch es Gschtältli mit Gümmeli und Schnäleli dra aagha. A däne Schnäleli sind dänn d‘Schtrümpf ufghänkt gsy. Mir Chind händ üs natürli e chli mee bewegt als di Grosse und zudäm ane sind die Gümmeli au nid e so schtarch gsy wie hüt, drumm häts allpot wieder es so es Schnäleli oder es Gümeli putzt. Dänn häsch natürli wieder de Schtrumpflotter und schnäll chalti Bei oder Chnüü ghaa.
Jetzt chunts, aber ganz tick für de chlii Marküssli! Amene schöene Tag hät d‘Mueter es Schtrickmuschter für Schtrumpfhose ime Heftli gsää, das hät si brännend interessiert und uusprobiere hät mäs jo au möse. Chasch jo nüt mee ohni Teschtlauf uf de Markt gää, das isch au früener scho so gsy. – Also es isch jo vo Afang aa klar gsy, mit wäm mer jetzt das Expärimänt wott mache. Tänk mit em Chline, dä isch jo sowiso fascht jede Tag mit eme Schtrumpflotter haacho! Ich ha mi gweert wie veruckt. Under Träne han ich dänn halt die bissende Wuleschtrumpfi aagleit und ha mich bis in Bode ie gschämet, will‘s kein Hoseschlitz draa ghahät, „ich bi doch kaas Wybervolk wo d‘Hose mues abeloo zum Bisle!“ hani under Träne useplääret. S‘hät alles nüt gnützt! Du leisch jetzt die Schtrumpfhose aa! Noch mim umemule hät d‘Mueter ires berüemti Machtwort gschproche: „Baschta, do gits kei Bire!“
Im Chindsgi bin ich dänn au entsprächend ghänslet worde, wills di andere Buebe natürli uf em Cloo gsäa händ. Aber de Spott wo die uf mir abglade händ, dä isch nu a mir abetröpflet, will ich gwüsst han, das au die bald wöred Schtrumpfi aha!!!
Die Schtrumpfi händ sich bewährt und wie ich verusgahnt han en grosse Siegeszug im ganze Tal aträtte und sind en Ränner i de Mueter irem Sortimänt inne worde. Bald isch d‘Mueter mit Schtrumpfhose lisme chum me noo cho. Mit de Zyt sind dänn au d‘Modäll für d‘Buebe apasst worde und händ für die anatomischi Spezialusrüschtig es Schlitzli übercho.